Konsola jest fajna - czyli nie bój się nieznanego, cz.1.

Jeszcze rok temu twierdziłem, że konsola nie jest potrzebna zwykłemu użytkownikowi Linuxa. Jest to oczywiście prawda. Wszystko da się zrobić w trybie wizualnym po zainstalowaniu pewnych dodatków. Nie będę jednak ukrywał, że z czasem powoli zmieniałem zdanie i dzisiaj twierdzę, że konsola jest fajna. Problem jedynie w tym, że trzeba ją lepiej poznać i dlatego postaram się pokazać trochę sztuczek, które od czasu do czasu sam stosuje.

Po pierwsze prawie każda komenda da się uruchomić z dodatkowymi parametrami. Zwykle jest bardzo dużo, gdzie "bardzo" oznacza iż nie sposób jest nawet wszystko spamiętać. Z pomocą przychodzi nam parametr --help lub -h, np:


ls --help

sami sprawdźcie jak rozbudowana jest pomoc dal tego polecenia. Tu pierwsza uwaga: trzeba się czasami upewnić co robi parametr -h, gdyż czasem działa zupełnie inaczej! Przykładem jest komenda ls, wystarczy przeczytać dokładnie to co wam się już pokazało w konsolce.

Kolejna fajna sztuczka to przewijanie użytych komend strzałkami. Zamiast przepisywać coś co czasami jest długie i różni się tylko szczegółami od komendy użytej wcześniej, przeszukujemy historię wydanych komend wciskając klawisz strzałki w górę.

Innym trickiem jest wklejanie komend ze schowka (przydatne gdy stosujemy zawarte na tym blogu porady). A czy wiecie, że wklejać można również bez kopiowania? Wystarczy tylko zaznaczyć jakiś fragment tekstu lub komendę i w konsoli kliknąć środkowym klawiszem myszki (najczęściej tzw. scrollem).

Ale to oczywiście nie wszystko. Zakres komend jest ogromny, starczy na dwa lub trzy blogi, dlatego przyśpieszam i przedstawiam kolejną dawkę konsolowych "rozkazów" w wersji mocno skompresowanej.

1. Czyszczenie ekranu:

clear

2. Wypisanie Twojej nazwy użytkownika:

whoami

(przetestuj też who oraz w).

3. Uruchomienie komendy z prawami admina:

sudo komenda

4. Otwarcie pliku do edycji w notatniku:

gedit plik

5. Otwarcie menedżera okien z prawami admina (przydatne ale ostrzegam, niebezpieczne!):

sudo nautilus ścieżka/do/folderu

6. Sprawdzanie wersji zainstalowanego pakietu:

dpkg -s pakiet

7. Szukanie innych niespodzianek:

aptitude moo

Tu czasem trzeba zmusić konsolę poprzez dodanie parametru -v:

aptitude -v moo

jeśli to nie działa, to zmuszamy bardziej:

aptitude -vv moo

itd. Sami sprawdźcie jak bardzo trzeba namawiać ;D

8. Przełączanie na pełny ekran - klawisz F11.

9. Uruchamianie gier w terminalu (tak, tak, da się też zagrać!)

sudo apt-get install bsdgames

robots

Lista gier:

http://wiki.linuxquestions.org/wiki/BSD_games

Powyżej gra Robots. Poruszaj się tak, aby goniące Cię roboty trafiły na gwiazdki. Powodzenia!