.: Ad:.

17 października 2012

Command line - niech moc będzie z wami!

Jak wiadomo, w Linuksie wystarczy nam w sumie tylko terminal. Nawet jeśli ktoś od niego stroni, to i tak od czasu do czasu musi coś tam w nim zrobić. Do najpoważniejszych zadań administratorskich potrzebujemy jednak specjalnych uprawnień, wyjaśnijmy zatem, jakie mamy tutaj możliwości.

1. sudo


Skrót od słów 'superuser do'. Pozwala administratorowi dać użytkownikom możliwość uruchamiania niektórych poleceń z prawami root. Stosowanie tego polecenia daje adminowi możliwość śledzenia jego użycia przez konkretnych użytkowników, określania poleceń dla nich dostępnych oraz skonfigurowania czasu, w czasie którego polecenie jest dla nich aktywne.

2. visudo

Polecenir to daje możliwość bezpiecznej edycji pliku /etc/sudoers. Uzywa edytora "vi". Polecenia blokuje równoczesną edycję przez wielu użytkowników.

3. su

Oznacza "superuser", lub "switch user". Oczywiście owo przełączenie użytkownika następuje zalogowanie do konsoli użytkownika Super User. Alternatywnie można przełączyć się też na użytkownika, który "super adminem" nie jest.


4. root

Ten użytkownik ma dostęp do wszystkich komend konsoli i plików na dyskach. Czasami znaczenie tego polecenia może się nieco zmieniać. Przykładowo może oznaczać folder roota czyli / (slash). Inna możliwość to /root, co oznacza folder domowy root-a.

5. chroot

Zmienia folder root-a na bieżący. Przykładowo chroot /mnt/ch-test powoduje, że do folderu /mnt/ch-test odwoływać się będzie można poprzez / (slash).
Przykładowe zastosowania dla chroot:
a. izolacja niestabilnych aplikacji lub testowanie nowych paczek;
b. uruchamianie aplikacji 32-bitowych w środowisku 64-bitowym;
c. pracami ze starymi wersjami oprogramowania;

1 komentarz: